9 maja 2017 roku uczniowie klas trzecich naszej szkoły wraz z wychowawcami i opiekunami pojechali do Muzeum Auschwitz Birkenau.

To Miejsce Pamięci najstraszniejszej w historii świata, przemyślanej i zorganizowanej „fabryki śmierci”, jaką był zbudowany przez Niemców w czasie II wojny światowej obóz koncentracyjny. Zginęło w nim 1,1 mln Żydów, do 150 tysięcy Polaków, 23 tysiące Romów i ponad 30 tysięcy osób innych narodowości.

Gimnazjaliści tak zapamiętali to miejsce:

„Zwiedzanie zaczęliśmy od przejścia przez bramę z cynicznym napisem:” Arbait macht frei”, co po polsku znaczy: „Praca czyni wolnym”. W tym miejscu uświadomiłam sobie, że właśnie tutaj w czasie wojny ludzie z całej Europy byli bezdusznie oszukiwani. Przechodzili przez tę bramę, nie wiedząc, jak okrutny los ich czeka.

Następnie dotarliśmy do bloku 6., gdzie na ścianach wąskiego korytarza powieszono zdjęcia więźniów. Przedstawiały one ludzi, którzy zginęli w obozie. Każda fotografia była podpisana, podano zawody, daty urodzenia - przybycia do obozu - i śmierci. Śmierć w Auschwitz przychodziła szybko. Smutne twarze i błagające spojrzenia tych ludzi bardzo mnie poruszyły.

Pani przewodnik pokazała nam także celę św. Maksymiliana Marii Kolbe – patrona mojego gimnazjum, w której zmarł śmiercią męczeńską, oddając życie za współwięźnia. Święty Maksymilian dał świadectwo, że można być człowiekiem nawet w tak nieludzkim miejscu.

Za blokiem 11. znajduje się Ściana Straceń. Tutaj zapaliliśmy znicz i złożyliśmy kwiaty, aby złożyć hołd ofiarom nazistowskiej ideologii.” Ewelina Markowska

„Miejsce, które mnie najbardziej poruszyło to komora gazowa i krematorium. Ludzie masowo umierali tu, gdzie my staliśmy. Uczucia, które mi towarzyszyły w tamtym momencie, były dla mnie nie do opisania.” Natalia Komenza

„Przyjechaliśmy do Birkenu. Już na zawsze w mojej pomięci pozostaną tory prowadzące na rampę, selekcja, baraki, piece krematoryjne. I obraz tych chwil, w których decydowano o losie człowieka.” Aleksandra Pawlina

Wyjazd do Oświęcimia nikogo nie pozostawił obojętnym, wszystkich skłonił do refleksji:

„Słysząc to, co mówi pani przewodnik, zastanawiam się, jak ktoś mógł robić takie rzeczy drugiemu człowiekowi” Sebastian Gąsiorowski

„Dzięki temu wyjazdowi zrozumiałam, jak ważne jest ludzkie życie i jak wiele znaczy dla mnie moja rodzina i przyjaciele.” Julia Chicewicz

 „Wyjazd do Oświęcimia pozostanie na zawsze w mojej pamięci.” Arleta Budyn

„Teraz wiem, że nigdy nie będę chciała wojny. Było to straszne, jak i pouczające przeżycie” Oliwia Gibas

„Ważne jest, że żyjemy w wolnym kraju, gdzie każdy może mieć własne zdanie”. Gabriela Derszniak

„Teraz zdałam sobie sprawę, że mimo wszystko żyjemy w spokojnych czasach i powinniśmy się cieszyć, a nie narzekać na wszystko”. Karolina Puto

 „Wojna to naprawdę straszny czas” Aleksandra Chrąściel